Στις προηγούμενες τοπικές εκλογές που πέρασαν, οι πολίτες των Δήμων και των
Κοινοτήτων ψήφισαν και καθόρισαν αυτούς που για μια πενταετία διαχειρίστηκαν τις
τύχες και τα προβλήματα τους. Μιας θητείας όμως, που στο χρόνο που πέρασε, φανερώθηκε
τόση πολλή κακοδιαχείριση, ώστε οι απλοί πολίτες αποσβολωμένοι παρακολούθησαν τα
σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο να φανερώνοντα, και σε πλήρη σύγχυση δεν μπορούν
πραγματικά να εννοήσουν τα όσα απίστευτα συμβαίνουν. Παρακολουθούν τον γενικό
Ελεγκτή όπου ενσκήψει να ανακαλύπτει ατασθαλίες, ακούουν τον δήμαρχο της Πάφου
όσα απίστευτα αποκαλύπτει, και δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν.
Όμως είναι καιρός πλέον, οι πολίτες να καταλάβουν πώς για όλα αυτά φταίνε
και οι ίδιοι, καθώς η μεγάλη δυστυχία έγκειται στη μικρή νοημοσύνη τη δική
τους, που ως συνήθως οι περισσότεροι χωρίς δική τους βούληση παρά μόνο
εγκλωβισμένοι στα γρανάζια των κομμάτων, πράττουν κατά διαταγήν τους.
Ζώντας σε μια μικρή κοινωνία που όλα είναι ελεγχόμενα, τα κόμματα κατάφεραν
να στρώσουν δρόμους και να καθοδηγούν τους ψηφοφόρους κατά το δοκούν. Που όμως
δυστυχώς οι δρόμοι κατάντησαν μονόδρομοι που τελικά οδήγησαν σε αδιέξοδα, καθώς
τοιουτοτρόπως κατάφεραν να αναρριχώνται στην εξουσία, πρόσωπα της κλίκας και
της διαπλοκής, που εν τέλει οδήγησαν την τοπική αυτοδιοίκηση στα σημερινά της
χάλια.
Διότι τα κόμματα αποφάσισαν πριν από την κοινωνία των πολιτών, για
τους πολίτες.
Διότι τα κόμματα κατά πλειοψηφίαν αποφάσισαν ότι οι υποψήφιοι θα ήταν
κομματικά στελέχη και αξιωματούχοι που επιλέγηκαν από τις ηγεσίες τους, και όχι
από την κοινωνία των πολιτών, και επιβλήθηκαν ετσιθελικά στους Δήμους και στις
κοινότητες.
Διότι στις εκλογικές διαδικασίες μοναδικό ρόλο έπαιξαν τα συμφέροντα των
κομμάτων, και όταν κάποιοι κομματικοί εκδήλωσαν πρόθεση να διεκδικήσουν
αυτόνομα κάποιο αξίωμα, το κόμμα τους δεν τους άφησε, ή όσοι δεν υπάκουσαν τους
σπίλωσαν και τους απαξίωσαν και τους καταψήφιαν.
Και για όσους πραγματικά ανεξάρτητα διεκδίκησαν θέσεις, δια του ψιθύρου
τους μείωσαν και τους εξευτέλισαν, ακόμα έθεσαν ενώπιον των πολιτών το δίλημμα
της αριστεράς και της δεξιάς.
Γνωρίζοντας ότι εκλέγονται μόνο οι εκλεχτοί των κομμάτων, στα κόμματα
βασίστηκαν οι περισσότεροι υποψήφιοι για την εκλογή τους. Αυτοί ίσως είχαν ένα
δίκαιο, -για τη νίκη οι περισσότεροι κάνουν συμμαχίες κάποτε και με τους
διαβόλους-. Αυτοί που έχουν άδικο είναι οι ψηφοφόροι που υπακούοντας στα
κόμματα, εξέλεξαν τους ηγέτες των κοινωνιών με βάση την απόφαση των κομμάτων
και όχι την αξία των υποψηφίων.
Τα κόμματα κέρδισαν. Έδειξαν τη μεγάλη δύναμη τους, φανάτισαν τους οπαδούς
τους και τώρα είναι έτοιμοι για την επόμενη εκλογική μάχη.
Οι πολίτες έχασαν. Αντί οι ηγέτες που εξέλεξαν πρώτη έγνοια να έχουν το
συμφέρον και την πρόοδο των κοινωνιών τους, έχουν το συμφέρον των κομμάτων και
των ψηφοφόρων του κόμματος τους. Και αν ακόμα κάποιος από αυτούς έχει σκοπό να
ενσκήψει ανεξάρτητα επί όλων των προβλημάτων, γεννιέται το ερώτημα,είναι άξιος
να τα λύσει αφού δεν επελέγει ο αξιότερος παρα ο κομματικότερος;
Συμπέρασμα: Τα κόμματα δι αυτής της οδού κερδίζουν, αλλά οι τοπικές
κοινωνίες χάνουν, και μόνοι υπόλογοι για την ήττα, είναι οι ίδιοι οι πολίτες
γιατί ψηφίζουν συνήθως φανατικά κομματικούς και μόνον κατά παραγγελία.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
